دیوارهای مهربانی در ایران از رونق افتاده‌اند.
روزنامه ایران در گزارشی از تعطیل شدن این دیوارها خبر داده است. تابستان و گرما یکی از علل این تعطیلی عنوان شده و حمایت نکردن دولت به عنوان دلیلی دیگر. تمام شدن مهربانی هم مساله‌ای‌ست که خود مردم به آن اشاره کرده‌اند.
از آذر ماه سال گذشته عکس‌هایی از دیوارهایی در اصفهان و شیراز منتشر شد که گیره‌های لباس بر آن‌ها نصب شده بود و تعدادی لباس زمستانی هم از آن‌ها آویزان بود. در روزها و ماه‌های بعد عکس‌های مشابه‌ای چنین دیوارهایی از شهرهای دیگر ایران منتشر شد. این دیوارها را «دیوار مهربانی» نامیدند و بر آن‌ها نوشتند: «نیاز داری بردار، نیاز نداری بگذار.»
حالا در گزارش روزنامه ایران آمده است که بر یکی از این دیوارها در مقابل متروی میدان حر در تهران، حتی میخ‌های روی دیوار هم کنده شده‌اند و فقط چند حفره خالی و رنگی از دیوار مهربانی برجاست: «زنی می‌گذرد. نگاهش به دست‌های من است که از دیوار خالی عکس می‌گیرم. می‌گوید خانم تمام شد، عمر مهربانی هم سرآمد.»
اول بهمن ماه سال ۹۴ اما یک جامعه‌شناس از ایران درباره این دیوارها به رادیو زمانه گفته بود که این دیوارها وجود فقر را به شکل غلط و غیردقیقی به مسئولیت فردی ما گره می‌زند: «اگر این آدم‌ها لباس ندارند، چرا لباس ندارند؟ چون تو یک دیوار مهربانی نساخته‌ای که لباس‌های اضافه‌‌آت را به این‌ها بدهی. نمی‌گویند چون تامین اجتماعی وجود نداشته، چون دولت کارش را درست انجام نداده و …. عین همین را در کمپین کم مصرف کردن آب می‌بینیم. مصرف خانگی سهم کوچکی از مصرف آب است، اما به شکلی مسئولیت کم‌آبی یا نابه‌سامانی وضعیت آب را گردن تو می‌اندازد و احساس گناه را گسترش می‌دهد. مسئولیت فقر و نابه‌سامانی اقتصادی می‌افتد گردن تک‌تک آدم‌های جامعه. البته بی‌ربط نیست و قطعا آدم‌ها مسئولیت دارند، اما نه به این شکلی که در اینجا بازنمایی می‌شود.»
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar