روز ۲۲ اکتبر اعتراضات متعددی در کشورهای مختلف اروپایی علیه اخراج پناهجویان افغانستانی برگزار می شود. تصمیم به اخراج این پناهجویان به کشور افغانستان بدنیال توافق دولتهای اروپایی با دولت افغانستان صورت می گیرد. متعاقب این توافق شرم آور گفته می شود که در اروپا 80 هزار نفر در معرض اخراج قرار می گیرند. گفته شده است که دولت افغانستان "آماده پذیرش" پناهندگان اخراجی است. واقعیت اما چیز دیگری است.
هزاران پناهجوی افغانستانی که به کشورهای اروپایی پناهنده شده اند اگر شرایط امنی در کشور و محل زندگی خود داشتند با قبول هزار و یک سختی آواره این کشور و آن کشور نمی شدند. این پناهجویان از شرایط ناامن ناشی از جنگ های دائمی، ترس و نگرانی از آیند ه ای که در واقع ندارند، بی حقوقی و استبداد قومی و مذهبی گریخته اند. دولت افغانستان خود در ایجاد چنین شرایطی بازیگر اصلی بوده است. اگر این دولت واقعا در قبال شهروندان افغانستان مسئول بود، اگر مردم افغانستان از اندک آزادی و حرمت و رفاهی برخوردار بودند این همه مردم از آن کشور فرار نمی کردند.
متاسفانه امروز در اروپا میان دولتها مسابقه جنون آمیزی علیه پناهنجویان گریخته از جنگ و ناامنی در جریان است. سیاستهای احزاب راسیستی در این زمینه حرف اول را می زند اگر چه این احزاب ممکن است خود در قدرت و مجری این سیاستها نباشند. میان کسی که اقامتگاه پناهندگان را به آتش می کشد و کسانی که امید و آرزوی این انسانها برای یک زندگی بهتر را درهم می شکنند فرق اساسی وجود ندارد. دولتهایی که به اسم شهروندان چنین تصمیمات غیر انسانی می گیرند باید در این زمینه جوابگو باشند. لازم است شهروندان اروپایی نسبت به اتخاد تصمیمات و قوانین غیرانسانی علیه پناهندگان از خود واکنش نشان دهند و اجازه ندهند این اقدامات سختگیرانه علیه انسانهایی که دست یاری به سوی ما دراز کرده اند، به اسم مردم نوشته شود. جواب به این شرایط نه اقدامات و قوانین سختگیرانه، بلکه اتخاذ سیاستهای انسانی و سخاوتمندانه تر در زمینه پذیرش پناهنده در سطح اروپا است. برای مقابله با سیاستهای راست و راسیستی در اروپا لازم است که صف نیرومندی از همه نیروهای پیشرو و ترقی خواه شکل بگیرد که این حملات ضد انسانی را دفع کند. دفاع از دستاوردهای رفاهی در جوامع اروپایی از مبارزه برای حقوق انسانی پناهندگان جدایی ناپذیر است. دولتهای دست راستی و نیروهای راسیست اخراج پناهجویان را در بسته بندی "دفاع از منافع اهالی بومی" به پیش می برند. ولی این ادعا بیشرمانه است. چرا که خود اینها در واقع عامل اصلی تعرض به دستاوردهای مبارزاتی مردم در غرب هستند و حمله به پناهجویان را نیز به سکویی برای حمله بیشتر به حقوق همه شهروندان تبدیل خواهند کرد.
